متن ترانه برج از رضا یزدانی

دارن‌ یه‌ برجی‌ میسازن‌
با ده‌ هزار تا پنجره‌
میگن‌ که‌ قد برجشون‌
از آسمون‌ بلند ‌تره‌
برای‌ ساختنش‌ هزار
هزار درختو سر زدن‌
پرنده‌ های‌ بی ‌درخت‌
از این‌ حوالی‌ پر زدن‌
میگن‌ که‌ این‌ برج‌ بلند
باعث‌ افتخار ماست‌
حیف‌ که‌ کسی نمیدونه
خونه‌ ی افتخار کجاست
باعث‌ افتخار تویی‌،دختر توی‌ کارخونه‌
که‌ چرخ‌ زنده‌ موندنو
دستای‌ تو میچرخونه‌
باعث‌ افتخار تویی‌
سپور پیر ژنده‌ پوش‌
نه‌ این‌ ستون‌ سنگی‌
لال بدون‌ چشم‌ و گوش
ستو‌ن آسمون‌ خراش‌
سایتو ننداز رو سرم‌
تو شب‌ بی‌ ستاره‌ هم‌
من‌ از تو آفتابی ‌ترم‌
ستو‌ن آسمون‌ خراش‌
سایتو ننداز رو سرم‌
تو شب‌ بی‌ ستاره‌ هم‌
من‌ از تو آفتابی ‌ترم‌
یه‌ روز میاد که‌ آدما
تو رو به‌ هم‌ نشون‌ بدن‌
به‌ ارتفاعت‌ لقب‌،پایه آسمون بدن
اما خودت‌،خوب‌ میدونی‌
پایه‌ نداره‌ آسمون‌
اونکه‌ زمینی‌ نمیشه‌
با حر‌ف پوچ‌ اینو اون‌
پس مث طبل صدا نکن
نگو بلندترین منم
من‌ واسه‌ رسوا کردنت‌
حرف از درختا میزنم‌
درختای‌ مرده‌ هنوز خواب پرنده‌ میبینن
پرنده‌ های‌ بی‌ درخت‌
رو سیمای‌ برق‌ میشینن‌
به‌ قدو قامتت‌ نناز
آهای‌ بلند بی ‌خبر
درختا باز قد میکشن
حتی تو سایه‌ ی تبر
ستو‌ن آسمون‌ خراش‌
سایتو ننداز رو سرم‌
تو شب‌ بی‌ ستاره‌ هم‌
من‌ از تو آفتابی ‌ترم‌
ستو‌ن آسمون‌ خراش‌
سایتو ننداز رو سرم‌
تو شب‌ بی‌ ستاره‌ هم‌
من‌ از تو آفتابی ‌ترم‌