متن ترانه زندگینامه از رضا یزدانی

دخترک‌ جز تو که‌ دستات‌ واسه‌ من‌ مثل‌ وطن‌ بود
کی‌ می‌دونه‌ که‌ ترانه‌ زنده‌گی‌نامه‌ی‌ من‌ بود
کی‌ می‌دونه‌ کی‌ می‌خونه‌ چه‌ کسی‌ دل‌ می‌سوزونه‌
واسه‌ این‌ شب‌پره‌یی‌ که‌ فکر پروانه‌ شدن‌ بود
من‌ مث‌ دفتر شعری‌ که‌ نخونده‌ بسته‌ می‌شه‌
مونده‌ بودم‌ توی‌ سایه‌ پشت‌ این‌ سد همیشه‌
تو به‌ من‌ گفتی‌ که‌ «ـ هستم‌ » من‌ حصارم‌ ر شکستم‌
این‌ نهال‌ پیر در اومد از تو گلخونه‌ی‌ شیشه‌
معنی‌ معجزه‌ بودی‌ توی‌ کفران‌ علاقه‌
هر نگاه‌ ساده‌ی‌ تو واسه‌ من‌ یه‌ اتّفاقه‌
حالا دفترم‌ ر پر کن‌ از غزل‌های‌ نگفته‌
بذار از برق‌ نگاهت‌ خورشید از سکه‌ بیفته‌
شب‌ من‌ ر زیر رو کن‌ به‌ آتیش‌بازیا خو کن‌
کاری‌ کن‌ که‌ یخ‌ نبندم‌ تو ترانه‌های‌ خفته‌
روشنم‌ کن‌ تا بتابم‌ رو به‌ این‌ شبای‌ تیره‌
بذار از حنای‌ چشمات‌ لحظه‌هام‌ رنگی‌ بگیره‌
نقطه‌چینا ر رها کن‌ چشمای‌ بسته‌م‌ وا کن‌
بی‌تو یه‌ بغض‌ قدیمی‌ توی‌ حنجره‌م‌ اسیره‌
معنی‌ معجزه‌ بودی‌ توی‌ کفران‌ علاقه‌
هر نگاه‌ ساده‌ی‌ تو واسه‌ من‌ یه‌ اتّفاقه‌